ကၽြန္ေတာ္သိေသာမေလးရွား (သို႔မဟုတ္) မ်က္ရည္ျမစ္မ်ားစီးဆင္းရာ (အပိုင္း-၂)

ဒီတေခါက္ေတာ႔ အမွတ္စဥ္(၂)ျဖစ္တဲ႔
(၂)ျမန္မာျပည္မွ မေလးရွားသို႔ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ ေအးဂ်င္႔မ်ား
                       ျမန္မာျပည္က ေအးဂ်င္ေတြကေတာ႔  စံထားရေလာက္ပါတယ္။ (တခ်ိဳ႕ေတြေပါ႔ေနာ္...အကုန္လံုးျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာပါ..ကိုယ္ကိုတိုင္ေတာ႔သိၾကမွာေပါ႔ေနာ္)  စံထားရတယ္ဆိုတာကေတာ႔  ေကာင္းတဲ႔ေနရာလို႔ေတာ႔မထင္လိုက္နဲ႔ ဆိုးတဲ႔ဘက္...ကိုယ္႔ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ဂုတ္ေသြးစုတ္တဲ႔ဘက္...အဲ႔လိုဆိုးတဲ႔ဘက္ေတြကေျပာတာပါ။ ဒါကလဲအျပစ္ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီးသိေစခ်င္တာေပါ႔ေနာ္။စီးပြားရွာတာေတာ႔ ရွာတာေပါ႔ဗ်ာ  ။ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း  တက္ႏိုင္သေလာက္ေတာ႔ ပါးပါးေလးေပါ႔။
                      ကၽြန္ေတာ္မေလးကိုလာတုန္းက  အေၾကာင္းဘဲေျပာျပမယ္။  လာမယ္လုပ္ၿပီေပါ႔ဗ်ာ...။အဲ...အဲ႔မွာစေတြ႔တာဘဲ ..ပြဲစား(ေအးဂ်င္႔) ဆိုတာေတြနဲ႔။ ေအးဂ်င္႔ဆိုတာကို  ေရႊကိုယ္ေတာ္ေတြကေတာ႔ဘယ္လိုနားလည္ၾကလဲမသိပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္သတ္မွတ္ထားတာကေတာ႔  တဖက္နဲ႔လူနဲ႔ တဖက္လူ  အစင္ေျပေအာင္ညွိႏႈိင္းေပးသူလို႔  အဆင္႔ျမင္႔ျမင္႔ ျမင္ထားတာဗ်။ အဲ..ႏွဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ရင္လဲဆိုင္လိုက္ေရာ  ဟိုက္ရွားပါ...လို႔ေတာင္ေအာ္ယူသြားရတယ္။
                      သြားဖို႔လာဖို႔ စာအုပ္လဲရပါၿပီ ကိုယ္ေတာ္ေတြရဲ႕လက္ထဲမွာေပါ႔စာအုပ္က။ မေလးရွားကို စားေသာက္ဆိုင္ေကာလင္းနဲ႔သြားရမွာဆိုေတာ႔ သင္တန္းတက္ရမယ္တဲ႔။ (စဝါးၿပီေပါ႔) ကဲ..တက္ပါၿပီသင္တန္းကို..၊ ဘာတဲ႔..ေဟာ္တယ္သင္တန္းဆိုဘဲ ။ ျမင္႔သကြာ ဆိုၿပီးတက္တာေပါ႔ ။အဲ..သင္တန္းတက္တဲ႔ေန႔ဘဲ သင္တန္းေၾကး (၁)သိန္းတဲ႔။ ကဲ..ကဲ..ေရာ႔ေပါ႔ ကိုယ္႔အတြက္တက္ရတာဘဲဆိုၿပီးေပးလိုက္တယ္။ အဲ..သင္တန္းတက္လို႔ တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဆရာနဲ႔လဲရင္းႏွီးလာေတာ႔ စကားစပ္မိတာနဲ႔ သင္တန္းေၾကးအေၾကာင္းေရာက္သြားပါေလေရာ။ ဆရာက သင္တန္းေၾကးက (၆)ေသာင္းေတာင္းတာေလတဲ႔။ ဟိုက္..ကိုယ္႔ႏွဖူးကိုရိုက္ၿပီး စၿပီးခံရေတာ႔တာပါဘဲ။ ဒီေနရာမွာ လာလို႔မ်ားအဲ႔လိုမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္စားရတာလဲ? ကၽြန္ေတာ္မေတြးတက္ေလာက္ေအာင္ပါဘဲ။ ကဲ ..ခုဘဲၾကည္႔ေလ  သူစားတာေပၚၿပီ။ သူမသိတာလား  တမင္လူေပၚလူေၾကာဖို႔ သက္သက္လုပ္တာလား မေတြးတက္ေအာင္ပါဘဲ။
                       သင္တန္းၿပီးသြားပါၿပီ။ ေအာင္လက္မွတ္ေတြဘာေတြနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ အိမ္ျပန္လာေတာ႔ မိဘေတြက ဝမ္းသာစြာဘဲႀကိဳၾကတယ္။ မိဘေတြမ်က္ႏွာျမင္ရေတာ႔  သူတို႔ရဲ႕ေခၽြနဲစားေလးနဲ႔ တက္ခဲ႔တဲ႔ သင္တန္ေၾကး စားသြားတယ္လို႔ ဘယ္လိုေျပာရက္မလဲဗ်ာ။ မေလးေျမေတာင္မနင္ရေသးဘူး စၿပီေပါ႔ဗ်ာ။  မ်က္ရည္က်ခ်င္တာကို အသာထိမ္းၿပီး အလိမ္ခံသင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ေလးျပလို႔ေပါ႔။ မိဘေတြကတၾကြားၾကြားေပါ႔ ငါ႔သားႏိုင္ငံျခားသြားမွာေလ သင္တန္းေတာင္ဆင္လာၿပီ  ဒီမွာေလသူ႕သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ေပါ႔။  မိဘေတြအသံၾကားေလ ငိုခ်င္ေလေပါ႔ဗ်ာ  ...စိတ္ထဲမွာေတာ႔  လုပ္ရက္ပါေပ႔ ကိုေရႊေအးဂ်င္႔ရယ္ လို႔ဆိုၿငီးယံုသာတက္ႏိုင္ေတာ႔တာေပါ႔ဗ်ာ။
                        ေနာက္ေတာ႔ သြားရေတာ႔မယ္  ေကာလင္းေဆာင္႔ပါ ဘာေဆာင္႔ပါ  ညာေဆာင္႔ပါနဲ႔ (၆)လ (၇)လေလာက္ၾကာသြားတယ္။ အဲ႔လိုၾကာတာကို ကိုယ္ကေတာ႔ဘယ္သိမလဲ ေအာ္ထံုးစံေပါ႔ ေဆာင္႔ေပါ႔။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ  မေလးရွားေရာက္မွခံရတာဗ်။ ဟိုေရာက္ေတာ႔ (၃)ႏွစ္ေနရမယ္႔ဟာ ျမန္မာျပည္မွာထဲက တနစ္ကုန္ေနလို႔တဲ႔ (၂)ႏွစ္နဲ႔သက္တန္းျပန္တိုးရမယ္..မဟုတ္ရင္ျပန္ရမယ္တဲ႔ဗ်ာ။ ကိုယ္စီစဥ္လာတာက တနစ္စာလုပ္ခကို  လာေတာ႔ဟိုကယူ
ီကယူလာတဲ႔အေၾကြးေလးစပ္မယ္...ေနာက္တနစ္က အိမ္အတြက္  ေနာက္တနစ္ကျပန္ဖို႔ ဒီလိုမဟုတ္လား။ လြဲ..တက္တက္ဆင္ေအာင္လြဲ ။ သက္တန္းတိုဖို႔ သူေဌးကစိုက္တဲ႔  ေငြတနစ္ျပန္စပ္ရတာေပါ႔။ သြားျပန္ၿပီေပါ႔...။
                       အဲ႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက လုပ္ေတာ႔လုပ္ပါ ပါးပါးေပါ႔ဗ်ာ။ မေလးရွားသြားၾကတာ ခ်မ္းသာလို႔မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ။
ေငြပိုေငြရွန္ေလးရေအာင္  ရွိတာေလးေတြေရာ  မရွိတာေလးေတြေရာ ေပါင္ႏွံ ေပးေန၇တာပါ။ အဲ႔ဒီသူေတြဘက္ကေတာ႔တခ်က္ေလာင္ဝင္ၾကည္႔ေစခ်င္တာပါ။  ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးေပါ႔ဗ်ာ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြပါဗ်..အဲ႔စိတ္ေတာ႔မေခါင္းပါးေလာက္ဘူးထင္တာပါဘဲ။ ကိုယ္ပိုက္ဆံရရင္ၿပီးေရာ ေျပာခ်င္တာလုပ္ခ်င္တာလုပ္မယ္ေတာ႔ မလုပ္လိုက္ၾကပါနဲ႔။
                       အင္း...ဒီလိုနဲ႔..ေကာလင္းၾကလာပါၿပီဗ်ာ....လစာက စားရိတ္ၿငိမ္း(၉၀၀) နဲ႔ (၁၀၀၀)ဆိုဘဲ။ ေနစရာ စားစရာအၿပီးဆိုဘဲ။ ဘာေတြဘယ္လိုဆိုတာ နဲနဲမွမေျပာပါဘူး။  မက္ေလာက္ေအာင္ဘဲေျပာတာ။ ျမန္မာျပည္မွာတြက္ၾကၿပီေပါ႔  စားရိတ္ၿငိမ္းဆိုေတာ႔ လစာ(၁၀၀၀) ဆိုရင္ ခုေငြေစ်းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္။ ငါ႔သားေလးကဘယ္ေလာက္သံုး  အိမ္ကိုဘယ္ေလာက္ပို႔ေပါ႔..။ေပ်ာ္ေနလိုက္ၾကတဲ႔ မိဘေတြရဲ႕မ်က္ႏွာ...။ တနစ္ဆိုသြားဖို႔ ယူထားတဲ႔အေၾကြးေလးေၾကၿပီေပါ႔။ သြားသာသြား...လုပ္သာလုပ္(၂)ႏွစ္(၃)ႏွစ္ဆိုျပန္လာေနာ္  သာႀကီးတဲ႔..။ ေအာ္...ေဝးေလစြတကား...မိဘေတြရဲ႕ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္စကား...။

                      ေနာက္သူတို႔ကဘဲခ်ဳပ္ျပန္ပါတယ္..မျမင္ရ မလုပ္ရေသးတဲ႔အလုပ္ကို  (၁)ႏွစ္အတြင္းျပန္လာရင္ ေရာ္ရမယ္ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ေပါ႔။ အိုး....လုပ္မွာေပါ႔ ဘာလို႔ျပန္လာမလဲ..ဟုတ္ဘူးလား..စားရိတ္ၿငိမ္းဟာကို..။  အင္း ....ဆိုၿပီးလက္မွတ္ေတြထိုးခိုင္း  ထိုးတာေပါ႔..ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး..။ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ  ေအးဂ်င္႔ကို  ငါေဆာင္႔ရႀကိဳးနပ္တယ္ဟေပါ႔ ။ဒါေၾကာင္႔သူကၾကာေနတာကို ထြက္ဖို႔လုပ္ေပးတာ။ အဲ....မေလးရွားလဲေရာက္ေရာ.......ေရာက္ေရာဆိုပါေတာ႔.....(မေလးရွားေရာက္စ  ျမန္မာမ်ားရဲ႕အေတြ႔အၾကံဳမ်ား)မွာ ဆက္လက္ဖတ္ရႈခံစားၾကပါေတာ႔...။

                       အဲ႔ေတာ႔  ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေအးဂ်င္႔ေတြအေနနဲ႔ တဘို႔ထဲမၾကည္႔ဖို႔ပါ ။ ဒီႏိုင္ငံကိုေတာ႔သြားရမယ္  ၊ ေနထိုင္ရတာဘယ္လို  အစားအေသာက္ကဘယ္လို ၊ ေနေရးထိုင္ေရး စသည္ျဖင္႔ေပါ႔ ။မက္ေလာက္ေအာင္ အေကာင္းေတြဘဲေရြးေျပာမယ္႔အစား..ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေလးေတြ သတိျပဳသင္႔တာေလးေတြ စတာေလးေတြလဲ သားသမီးခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာ..မိဘေနရာအစားဝင္ၾကည္႔လို႔ ကိုယ္ကိုတိုင္ဝင္ခံစားေပးၿပီး  ေစတနာထားေဆာင္ရြက္ေစခ်င္ပါတယ္။ စားတာေတာ႔စားတာေပါ႔ ပါးပါးလုပ္ၾကပါလို႔သာ  ေျပာခ်င္ပါေတာ႔တယ္ဗ်ာ......။
ကဲ...ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႔ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ  ေၾကနပ္ေပးၾကပါေတာ႔ေနာ္....မွားတာရွိရင္လဲ...ဝန္တာမိပါလို႔သာ  ေတာင္ပန္လိုက္ပါတယ္...ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကိုမွ  မရည္ရြယ္ပါဘူး။  အျမင္မေတာ္လို႔လွ်ာဝင္ေရွၾကည္႔တာ...ဟိဟိဟိဟိ....

အပိုင္း(၃) ကိုဆက္လက္ေဆာင္႔ေမွ်ာ္ရင္း.......