ကဲ..ဒီတေခါက္ကေတာ႔ အလိမ္ခံေလးမ်ား(သို႔မဟုတ္) မ်က္ရည္တိမ္တိုက္မ်ား မေလးရွားကိုေရာက္လာၾကပါၿပီဗ်ာ...
(၃) မေလးရွားေရာက္စ ျမန္မာမ်ားရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား
ေရာက္လာပါၿပီဗ်ာ မေလးေျမကို ၊ ျမန္မာျပည္က
မ်က္ရည္တိမ္တိုက္မ်ား စၿပီးမိုးဖြဲေလးေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ရၿပီေပါ႔
။ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ဒီဘက္ႏိုင္ငံက ေအးဂ်င္႔လာမႀကိဳလို႔ ဘာလို႔ဆိုၿပီး
ညအိပ္ရတဲ႔သူေတြရွိသလို တခါထဲလာေခၚတဲ႔သူေတြေရာရွိသဗ်။လာေခၚတဲ႔သူေတြ
ကထားလိုက္ပါေတာ႔ ။ညအိပ္ရပါၿပီတဲ႔ ေလဟာဥ္ကြင္းမွာ ။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက
ဘာမွမေျပာလိုက္တဲ႔ေအးဂ်င္႔ ၊ အဝတ္အစားက အပိုယူလို႔မရ ဒီတထည္ထဲနဲ႔
ေလယာဥ္ကြင္း တမန္တလင္းရဲ႕ ေအးစက္စက္ ေပြ႔ဖက္မႈ ၊
ေအးလိုက္တဲ႔အဲကြန္းဒါဏ္..ခံေပေရာ႔ တညႏွစ္ည ေအးဂ်င္႔လာမေခၚသေရြ႕။ ဗိုက္စာ
ဘယ္နားဘာရွိလို႔ ဘာရွိမွန္းမသိ ။ တက္သေလာက္မွတ္သေလာက္
အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ေျပာေတာ႔လဲ လူတိုင္းနားမလည္ (မေလးရွားမွာ အဂၤလိပ္စကားကို
ရံုးေတြမွာသာအသံုးမ်ားပါတယ္) သိမယ္ထင္ေလာက္တဲ႔ ေလယာဥ္ကြင္းက
အမႈထမ္းေတြေမးေတာ႔လဲ ျမန္မာမွန္းသိတာနဲ႔ ႏွေခါင္းကရံႈၿပီး ဟိုလက္ညိႈထိုး
ဒီလကိညိႈညႊန္နဲ႔။ ေရာက္စဆိုေတာ႔နားမလည္ ငါတို႔ကိုဘာလို႔အၾကည္တာပါလိမ္႔ေပါ႔။
ေနာက္မွသိရေတာ႔တယ္ သူတို႔ဘာလို႔မၾကည္တာ။
ဒီလိုနဲ႔ ေအးဂ်င္႔လာေခၚပါေတာ႔တယ္။ ႏႈပ္ဆက္ပါတယ္ ကိုေရႊေလယာဥ္ကြင္းေပါ႔ ။ေရာက္ပါၿပီဗ်ာ ေအးဂ်င္႕အိမ္။
CCTV ကင္မရာေတြအျပည္႔တပ္လို႔ လူေတြကို အခန္းရွည္ႀကီးထဲမွာ
ၿပြတ္သိတ္ထဲ႔လို႔ အလုပ္ကလာေခၚမယ္ေဆာင္႔ေနတဲ႔။ အခန္းထဲၾကည္႔လိုက္ေတာ႔
သူလိုကိုယ္လိုေတြက အျပည္႔ ...ဟူး...........။ဒါနဲ႔ ကိုယ္႕အိပ္ယာေလး
လြတ္တဲ႔ေနရာ မွာအသာခင္း ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပါ႔ ။ ေဟာ....ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုဘဲ
ကဗ်ာကရာထ
ကိုယ္စားရမယ္႔ထမင္းေလးၾကည္႔လိုက္တယ္..။ဟူး.....ထမင္းလံုကေရၾကည္႔လို႔ေတာင္ရတယ္
ၾကည္ဥေလးတခ်မ္းနဲ႔ ေရာက္လာပါတယ္ ။ မနက္စာၿပီးၿပီေပါ႔ တခါ ။ ေန႔လည္စာေရာ
ထို႔နည္းတိုင္းေပါ႔။ ဒါက ဖရီးေကာလင္းဆိုတဲ႔ လူေတြေပါ႔ ။
စက္ရံုေကာလင္းဆိုဘဲ ။လာေခၚပါၿပီ ေလယာဥ္ကြင္းကေန
ေနရမယ္႔အေဆာင္ေရာက္ပါၿပီ။ ေလာေလာဆယ္ အလုပ္မဝင္ေသးလို႔တဲ႔
ကိုယ္႔ဘာသာျဖစ္သလိုစားၾကေတာ႔တဲ႔။ ျမန္မာျပည္ကပါလာတာေလးေတြ
ထုပ္စားရေတာပတာေပါ႔ ထမင္းခ်က္စရာကမရွိ ပိုက္ဆံေပးရင္ခ်က္ေပးတယ္ဆိုတာနဲ႔
ခ်က္ခိုင္းရတယ္။ ခ်က္ေပးတာကေတာ႔ ျမန္မာေနာ္..လူမ်ိဳးျခားမဟုတ္ဘူး။
ေတာ္လိုက္တဲ႔ ဗုဒၶဘာသာပါဘားေနာ္...ဟူး.....။ ကူညီရိုင္းပင္းတက္တယ္တဲ႔ ။ေအာ္
...ေဝးေလစြပါတကား ။
အလုပ္ခြင္ဝင္ၾကပါၿပီ...။စက္ရံုသမားကလဲစက္ရံုေပါ႔.
။စားေသာက္ဆိုင္သမားကလဲသူအလုပ္ဆင္းရမယ္႔ ဆိုင္ေပါ႔
။ျမန္မာျပည္မွာေျပာလိုက္တဲ႔ ေအးဂ်င္႔ရဲ႕ မစားရဝကမန္း စားရိတ္ၿငိမ္းဆိုတဲ႔
အလုပ္ စေတြ႔ပါၿပီဗ်ာ ။ စက္ရံုသမားေတြလဲစားရေတာ႔ ပံုစံခြက္ေလးနဲ႔
ထမင္းလားရမယ္...ဟင္းလား..အဲ႔မွာေလေလာက္ေအာင္စား ၾကက္ဥေလးတစ္ျခမ္းနဲ႔
မေလးစားစရာ ခ်ိဳခ်ိဳစပ္စပ္ ဘာဖတ္ေတါလဲမသိ ဗိုက္ကစာေတာ႔
ဝါးတယ္ဟာ...။အလုပ္ကျပန္ေတာ႔ ညစာ....ေၾကြးဘူတဲ႔ ကိုယ္႔ဘာသာခ်က္စားရတာတဲ႔။
အလုပ္ခ်ိန္ဘဲေၾကြးတာတဲ႔။
ဟိုက္...ေသၿပီဆရာဘဲ...ေျပာေတာ႔စားရိတ္ၿငိမ္းဆို..ခုေတာ႔ေန႔တဝက္ဘဲၿငိမ္းတာေပါ႔။
တြက္ထားသမွ်လြဲျပန္ေပါ႔ဟ...။
စားေသာက္ဆိုင္သမားေတြ စပါၿပီအလုပ္
ေျပးဟ....ဝိတ္တာအလုပ္..ေဆးဟ....ပန္ကန္ေတြ...ပန္ကန္တခ်က္ကို
တခါဘဲပြတ္ႏိုင္တယ္ ႏွစ္ခါေလာက္ပြတ္လိုက္တာနဲ႔ ငတ္ၿပီဟ ထမင္းတနပ္
ပန္ကန္ေတါေတာင္လိုပံုလာတာေလ။ မၿပီးရင္ဟိုကေအာ္ ဒီကေအာ္ ကိုယ္ကဘာမွမေျပာတက္
တလံုးမွနားမလည္..။အဲထမင္းစားမယ္ဆိုဘဲ...အေတာ္ဘဲနဲနဲနားရမယ္။
ဝိတ္တာေျပးရလို႔ ဗိုက္ေတြကစာ ၊ေျခေထာက္ေတြကေညာင္း ၊ပန္ကန္ေဆးရေတာ႔
ခါးေတြကေတာင္႔ ဆြဲမဟထမင္းကို အားရပါးရေပါ႔..။
ေရာက္လာပါၿပီဗ်ာ
ထမင္းနဲ႔ဟင္းမနက္ကစားေသာက္ဝိုင္းကက်န္တာေတြေရာခ်က္ထားတာတဲ႔...။ထမင္းေရာယင္းေရာအၾကိဳက္စားဆိုဘဲ..။ေသၿပီစရာေပါ႔..သူမ်ားက်န္တာေတြ
ဆုၿပီးကိုယ္႔ျပန္ခ်က္ေၾကြးတာဘဲ..စားၾကပါအံုးလားဗ်ာ..။ထမင္းစားရမယ္႔ေနရာၾကည္႔လိုက္ေတာ႔
စားေသာက္ဆိုင္ေနာက္က အိမ္သာေလးေဘးမွာ ေခြးေျခေလးခ်လို႔ စားၿပီးသားပန္ကန္က
အိမ္သာထဲက ေရနဲ႔ေဆး ပန္ကန္ဆင္မွာျပန္ေထာင္လို႔ ။ ထမင္းစားၿပီးေတာ႔
နားမယ္ေပါ႔ ...။" ေဝး...ဆူဒါးကား....က်ပတ္က်ပတ္ " တဲ႔ ဘာမွန္းေတာ႔မသိဘူး
ကိုယ္႔ကိုျပန္အလုပ္ခိုင္းေနတာေတာ႔ သိလိုက္တယ္။
ျပန္ေျပးရေတာ႔တာေပါ႔..ေျပးေဟး..ေျပးဟ..ေဆးေဝး..ေဆးဟ..။
အလုပ္သိမ္းပါၿပီဗ်ာ ညစာ ကိုယ္႔ဘာသာခ်က္စား၇မွာဆိုဘဲ
။ဟိုက္....စားရိတ္ၿငိမ္းဆို...သြားျပန္ေပါ႔ဟ.။ ညစာေလးခ်က္ေန႔လည္ကစားခဲ႔တဲ႔
အိမ္သားေလးနားမွထိုင္စား အိမ္သာေရနဲ႔ကိုယ္႔ပန္ကန္ေလးေဆး ..ေအာ္
...ျမင္လွည္႔ပါအံုး...အေဖအေမတို႔ေရး..။ ထမင္းစားရင္ၾကလာတဲ႔
မ်က္ရည္ေတြအသာသုတ္ တေနကုန္ပင္ပန္းသမွ်
အိပ္ရာေလးေပၚတက္ေမွးၿပီေပါ႔....အား....................ဟယဘာလဲဟ။
ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အားလားလား ၾကမ္းပိုးၾကီး ေသြးေတြကိုဝဖီးလို႔ ။သတ္ေဟးသတ္ဟ
တညလံုး။ဟိုကကိုက္လို႔ ဒီဘက္လိွမ္႔ ဒီဘက္ကကိုက္ေတာ႔ ဟိုဘက္ျပန္လွိမ္႔..။
ဟိုသီခ်င္းေလးျပန္ၾကားမိတယ္ ဘာတဲ႔႔
(ဟိုဘက္တိုးလိုက္...ဒိဘက္တိုးလိုက္..တိုးရင္းနဲ႔ကလိုက္..ကရင္းနဲ႔တိုးလိုက္)
အဲ..အဲ႔ဒါကသီခ်င္း ကိုယ္ကေတာ႔ တိုးရင္းနဲ႔အိပ္လိုက္
ကိုက္ျပန္ေတာ႔တိုး....ေအာ္.....တညကုန္ျပန္ေပါ႔။
အဲ..ဒီလိုနဲ႔ လကုန္ၿပီေပါ႔ ။ လစာထုပ္ပါၿပီဗ်ာ
...လည္ဗီးေက်းဆိုလာဘာလား ျဖတ္တယ္တဲ႔(၁၅၀) ..လစာကရတာ(၁၀၀၀) (၁၅၀)ႏႈပ္ေတာ႔
(၈၅၀)က်န္တယ္ ။ ေရာက္တုန္းက ညစာေလးေတြခ်က္စားဖို႔ ဟိုလူေပးဒီလူကေပးတာေလးေတြ
ျပန္ေပး။ လက္ထဲၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ (၇၅၀)ေလာက္က်န္တယ္.။ ေအာ္
...အိမ္နဲ႔ဆက္သြယ္လို႔ရေအာင္ ဖုန္းေလးတလံုေလာက္ဝယ္မွ။ ေရာက္စဘာမွမသိေတာ႔
ဖုန္းတလံုး(၂၀၀) (၃၀၀) ဆိုဘဲ..ေအာ္..ဝယ္ေပါ႔ သိမွမသိတာကို။(
ေနာက္ေတာ႔မွသိရတာ ၾကာလာေတာ႔မွပါ ဖုန္းတလံုး(၂၀)(၃၀)ဆိုရတယ္တဲ႔ )
ဒါကေတာ႔ပိုက္ဆံဆုခ်င္စိတ္ရွိတဲ႔သူေတြအတြက္ပါ။
မေလးရွားေရာက္ရင္ျမန္မာေတြအဓိက ျပႆနာကဖုန္းဘဲ။
သူမ်ားကိုင္လိုက္ကိုင္ၾက။ ေရာက္စဘာမွမသိ။ ဝယ္ေဟး..။ထားလိုက္ပါေတာ႔
ခုဖုန္းေလးဝယ္ၿပီးၿပီ က်န္တဲ႔ေငြေလးနဲ႔အိမ္လႊဲမယ္ေပါ႔ ။
ဖုန္းေလးဝယ္ၿပီးက်န္တဲ႔ေငြ(၅၀၀)ေလးနဲ႔ ေငြပို႔ပါၿပီဗ်ာ ။ ေနာက္လမွာ
ညစာေလးေတြခ်က္စာဖို႔ (၁၀၀)ေလာက္ေတာ႔ယူထားမွဘဲ။က်န္တဲ႔(၄၀၀) အိမ္လႊဲၿပီေပါ႔။
ေငြေစ်းနဲ႔တြက္ၾကည္႔ေတာ႔ ဟိုက္
...(၁)သိန္းေတာင္မနဲဘဲ။ဒီလိုနဲ႔တလၿပီးသြားျပန္ပါတယ္။
ေနာက္လေတြၾကေတာ႔ လိုတာေလးေတြဝယ္နဲ႔ အင္းပို႔ပါၿပီ။ (၂)သိန္း....အဲ..ေနာက္လေတြၾကေတာ႔..စပါၿပီ ။တေန႔တေန႔
ဒါေတြဘဲစားေန၇ေတာ႔ ညီးေငြ႔လာလို႔ ကိုယ္႔ဘာသာခ်က္စားတဲ႔အခါခ်က္စား
စားစရိတ္ေလးကပိုလာျပန္ၿပီ ။ဒီလေတာ႔အိမ္ကို(၁)သိန္းဘဲလြဲေတာ႔မယ္ေပါ႔။
ျမန္မာျပည္ကေန ဘာမွမသိရွာတဲ႔ မိဘေတြကေတာ႔ စားရိတ္ၿငိမ္းဆို
သံုးစရာေလးခ်န္ၿပီးလႊဲေလတဲ႔ ။ဒီမွာကယူထားတဲ႔ အတိုးေတြကတက္တယ္တဲ႔။
မိဘေတြအသံၾကားရျပန္ေတာ႔လဲ..ေအာ္..ပို႔ရေပမေပါ႔ ။ဒါနဲ႔ဘဲ ဒီကလူကမ်ိဳမၾကေတာ႔
အကုန္လႊဲေဟး.....ထမင္းစာေတာ႔ ငိုရျပန္ေပါ႔ ...ထမင္းပန္ကန္မွာ ဟင္းရည္မလို
မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔စမ္းစားလို႔ ကိုက္လိုက္တဲ႔ၾကမ္းပိုး အိမ္အကုန္လႊဲလိုက္လို႔
ပိုးသတ္ေဆးေလေတာင္မဝယ္ႏိုင္ ဟိုလွိမ္႔ဒီလွိမ္႔နဲ႔ ညေတြဆက္ၿပီေပါ႔။
ေအာ္...မေလးရွားတဲ႔လား....
ကဲ...ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႔ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ
ေၾကနပ္ေပးၾကပါေတာ႔ေနာ္....မွားတာရွိရင္လဲ...ဝန္တာမိပါလို႔သာ
ေတာင္ပန္လိုက္ပါတယ္...ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကိုမွ မရည္ရြယ္ပါဘူး။
အျမင္မေတာ္လို႔လွ်ာဝင္ေရွၾကည္႔တာ...ဟိဟိဟိဟိ....
အပိုင္း(၄) ကိုဆက္လက္ေဆာင္႔ေမွ်ာ္ရင္း.......
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.